Doświadczenie osobistego kryzysu czy niepowodzenia często staje się podstawą stworzenia własnej wizji, która z kolei wyznacza ramy życia możliwością. Alice Kahana, artystka z Houston, przechowuje żywe i bolesne wspomnienie drogi do Auschwitz, którą przeszła jako piętnastoletnia dziewczynka. Oddzielono ją od rodziców i musiała sama zająć się ośmioletnim braciszkiem. Kiedy przyjechały wagony, spojrzała na niego i zobaczyła, że zgubił bucik. „Dlaczego jesteś taki głupi! – zawołała w stylu starszej siostry. – Nie potrafisz dopilnować swoich rzeczy?”. Nie było w tym nic nadzwyczajnego – prócz tego, że były to ostatnie słowa, które do niego powiedziała, gdyż pognano ich do różnych wagonów i więcej go już nie zobaczyła.
(Rosamund Stone Zander, Benjamin Zander, Sztuka możliwości)
Ku refleksji:
Życzliwe słowa mogą być krótkie i łatwe do powiedzenia, ale ich echa są prawdziwie bezkresne – Matka Teresa z Kalkuty.
