Khalil Gibran (1883-1931), arabski pisarz, filozof i poeta, każe swemu „prorokowi” wygłosić następujące sentencje o przyjemności:
Przyjemność jest pieśnią wolności.
Lecz sama nie jest wolnością.
Jest rozkwitem waszych pragnień.
Lecz nie jest ich owocem.
To głębia wołająca do wyżyn.
Lecz nie jest głębią ani wyżyną.
To więzień w klatce, co wzlatuje na skrzydłach.
Lecz nie jest ograniczony przestrzenią.
Tak, zaprawdę, przyjemność jest pieśnią wolności.
Chciałbym bardzo, abyście ją śpiewali pełnym sercem;
lecz nie życzyłbym sobie, abyście zatracili w tym śpiewie wasze serca!

(Kazimierz Wójtowicz, Notki, Wrocław 1992, s. 93)

Ku refleksji:

👉 Człowiek rodzi się nie dla przyjemności, lecz dla radości (Paul Claudel).

👉 Różnica miedzy szczęściem a przyjemnością leży w tym, że przyjemności można sobie wybierać samemu (Gustaw Knuth).

👉 Przyjemność może być wytworem produkcji taśmowej, szczęście nigdy (John Steinbeck).