Mój dziadek – wspominał pewien rabin – był sparaliżowany. Kiedyś poproszono go, aby opowiedział coś o swym nauczycielu. Wiec postanowił opowiedzieć, jak to wielki mistrz miał w zwyczaju podczas modlitwy tańczyć i skakać. Mój dziadek opowiadał to z takim zaangażowaniem i przejęciem, że nawet nie zauważył, kiedy sam zaczął przy tym tańczyć i skakać. I od tej godziny został uzdrowiony! Tak należy podawać opowiadania!
(Kazimierz Wójtowicz, Notki, Wrocław 1992, s. 9)
Ku refleksji:
👉 Wspomnienie jest jedynym rajem, z którego nikt nas nie może wypędzić (Jean Paul).
👉 O miłe wspomnienia trzeba zabiegać od początku istnienia (Paul Hörbiger).
👉 Tak trudno jest coś przekazać. Wygaduję rozum z siebie, a oni zdają się słuchać kogoś, kogo tam nie ma, opowiadań, których im nigdy nie mówiłem. Otrzymali słowa, których wcale nie chciałem, by słyszeli (Thomas Merton).
